Stappen en shoppen in Noorwegen

Hei!

Ik ben opgelucht dat het bij jullie is gaan dooien. Grote kans dat een Elfstedentocht voor mij een retourtje Nederland had betekend en dus ook een hap uit mijn budget.

Donderdagavond is ook hier studentenavond. Afgelopen donderdagavond kwam ik enigszins per ongeluk terecht in de kamer van een Pools meisje dat door mij en mijn Nuenense vrienden algauw ‘Katrina’ genoemd zou worden. Ze was samen met een Litouwse aan ’t indrinken. Met een aantal mensen hadden ze afgesproken om op stap te gaan, want donderdag betekent hier twee bier voor de prijs van één (niet dat het dan goedkoop is, maar toch). Mijn instinctieve Hollandse zuinigheid dwong mij direct om mee te gaan. Onderweg boden de twee meiden mij regelmatig een slok van hun BVO’tje aan, maar uit angst voor enge ziektes heb ik ze allemaal geweigerd – je weet maar nooit met die Oost-Europeanen. Het werd een gezellige avond.

Zaterdag hadden we eerst een party namens het ESN, het Erasmus Student Network. Nouja, party… Het was ordinair indrinken op z’n Noors. Dat betekent: om 19.00 beginnen met drinken en om 23.00 zo dronken mogelijk vertrekken in de richting van een pub of club. Het moet gezegd: Noren mogen ogen als ijskonijnen, maar drank maakt óók hen los. Op het feestje waren enkele Noorse natives aanwezig (Magnus, Eirik, Lars, etc.). Ik raakte met ze aan de praat en dat resulteerde uiteindelijk in de mazzel dat ik en Bart – de enige andere Nederlander hier en een geboren lobbyist – later op de avond gratis met hen een club in mochten. Dat scheen dé zaterdagavondclub van Kristiansand te zijn en die naam werd volledig waargemaakt; het werd inderdaad een beestenavond.

Over alcohol gesproken: de Noorse overheid houdt er een streng beleid op na. Ten eerste, en dat is bekend, is alcohol peperduur. Waar je in Nederland voor 3,79 euro een krat Euroshopper (24 flesjes) koopt in de supermarkt, heb je hier voor hetzelfde bedrag slechts drie flesjes van het goedkoopste merk. Aan een glas bier in de kroeg à 0,4 liter hangt een prijskaartje van tussen de zeven en acht euro. Al drinkende smaakt het door die akelige prijs niet alleen letterlijk bitter, maar ook figuurlijk. Ten tweede geldt hier op zaterdag een verkoopverbod van alle alcohol na de klok van zessen (’s avonds). Ten derde: wijn en sterke drank mogen zelfs vanaf zaterdagmiddag drie uur niet meer verkocht worden en zijn bovendien alleen verkrijgbaar in staatswinkels (Vinmonopolet). Een vierde door de staat opgelegde beperking is dat een landelijk verkoopverbod van alcohol geldt op dagen dat er verkiezingen zijn. Ten vijfde en tot slot: alle uitgaansgelegenheden gaan om 02.00 ’s nachts dicht. En dan zijn er in Nederland mensen die klagen over betutteling…

Niet alleen bier is duur; het prijsniveau van elk supermarktproduct ligt een stuk hoger dan in Nederland. Maar daar was ik op voorbereid en je hoort mij dus niet zeuren. Door slim te shoppen kan ik mijn uitgaven redelijk beperken. Bovendien word ik geholpen door de financiële crisis: de Noorse kroon is de laatste maanden flink gekelderd. De huur van mijn appartement zou in augustus 2008 nog 310 euro bedragen; daar is nu nog 250 euro van over. Helaas begint de kroon weer op te krabbelen, dus beste Nederlandse schrapers: stap voor die extra 0,5 procent rente over naar een twijfelachtige buitenlandse bank! Een kleine financiële crisis zou mij niet slecht uitkomen!

Inmiddels heb ik een eerste weekendje geboekt. Begin februari ga ik twee dagen naar Oslo en daar plak ik een dagje WK allround schaatsen in Hamar aan vast. Dat laatste doe ik niet omdat het nodig is om Sven Kramer aan te moedigen, maar wel omdat ik altijd al schaatsen heb willen kijken in het mooie stadion dat ze daar hebben (Vikingskipet).

De komende tien dagen staan voornamelijk in het teken van het leren voor tentamens. Via dreigementen, ogenschijnlijke en terechte verontwaardiging en administratieve en communicatieve rompslomp heb ik het voor elkaar gekregen dat ik mijn twee laatste tentamens van de Master Planologie hier gratis kan maken. Aanvankelijk moest ik daarvoor een niet mis te verstaan bedrag van 250 euro(!) betalen. Mensen van de Radboud Universiteit hebben toen hun handen voor mij in het vuur gestoken en met succes, zo blijkt nu.

Adjø!