Aankomst en eerste dagen

Beste mensen,

Na een paar drukke dagen een eerste bericht vanuit Kristiansand!

Het uitzicht vanuit het vliegtuig tijdens de approach naar Kristiansand Kjevik Airport verbaasde mij niet: bomen, sneeuw, ijs en houten hutjes. Het zag er allemaal nog sprookjesachtiger uit dan het al was dankzij de ondergaande zon. Op het belachelijke tijdstip van half vier in de middag was die laatste al zo goed als verdwenen aan de horizon. Bij het uitstappen van het vliegtuig kwam een gezonde, maar ijskoude Noorse lucht me tegemoet – het zou die nacht vijftien graden onder nul worden.

Na een busrit kwam ik aan bij het station van Kristiansand. Daar werden ik en een aantal andere internationale studenten verwelkomd door twee stereotiepe Scandinavische schonen en een op het eerste gezicht verdwaald Indo-meisje; desondanks sprak ze vloeiend Noors. Eén van hen bracht mij naar mijn onderkomen voor de komende maanden. Bij mijn aankomst aldaar bleek dat de gastvrije Noren kosten noch moeite gespaard hebben om een eenvoudige exchange student als ik op z’n gemak te stellen; het ziet er allemaal piekfijn uit. Mijn studentenflat ligt precies tussen het centrum van het stadje en de campus. Naar beide plaatsen is het tien minuten lopen, dus een fiets lijkt me vooralsnog overbodig en vanwege de voortdurende gladheid ook niet praktisch. Toch doen de mooie heuvels mij nu alweer snakken naar harken op een tweewieler.

Ik deel een tweepersoonsappartement met Francois, een veel te beleefde, maar daarom zeker niet minder aardige jongen uit Toulouse. Hij lijkt op een Franse jongen zoals die in mijn tijd werd afgebeeld in de boeken voor Frans op de middelbare school; onberispelijk is hij dus een schoolvoorbeeld. Francois de Fransoos oogt en is een beetje onhandig. Hij spreekt Engels waar de ‘qui’s’ en de ‘j’ai’s rijkelijk tussendoor vloeien. Als ik beter Engels ga praten de komende tijd zal hij daar niet debet aan zijn. Francois is Franse slag alom en is eigenlijk alleen maar bezig met het vormen van een groep Fransen die zich lekker gaat afsluiten van de rest.

Enfin, het is niet alleen de ligging van het appartement die me blij maakt; als ik uit het raam kijk heb ik een aardig uitzicht over de omgeving. Idyllisch in die omgeving zijn de typische houten huisjes, verrassend is de brug die niet veel (maar stiekem toch wel heel veel) onder doet voor de Golden Gate Bridge. Daar komt bij dat ik de landende vliegtuigen bijna kan aanraken. De gemiddelde Nederlander in de Haarlemmermeer zou daarover zeuren. Echter ik, als notoire Flight Simulator 2004-speler, kan mijn hart helemaal ophalen. In de kelder van de flat bevindt zich een ruimte die regelmatig wordt gebruikt voor feestjes met internationale studenten. Zo is er aanstaande zaterdag bijvoorbeeld een party. Het is dat ik op de vierde verdieping woon, anders zou ik letterlijk rollend naar huis kunnen!

De afgelopen dagen stonden voornamelijk in het teken van veel luisteren en zo mogelijk nog meer bureaucratische handelingen. Ook aan kennismaken met andere internationale studenten was (en is) geen gebrek en dat is nog leuker dan ik had verwacht. Verder worden we aangespoord om zoveel mogelijk te integreren in de Noorse samenleving. Daarmee worden we alvast een eind op weg geholpen dankzij het feit dat de flats waarin wij als internationale studenten wonen voor de helft worden bewoond door Noren. Ik ben benieuwd hoe dat gaat uitwerken.

De campus van de Universitetet i Agder (UiA) is er een van de bovenste plank. De gebouwen zijn nog geen tien jaar oud en het is alsof ze gisteren zijn opgeleverd. Als student word je van alle gemakken voorzien. Er is zelfs een gebouw dat 24/7 open is; met je eigen pincode kun je daar op elk tijdstip naar binnen, bijvoorbeeld om een nachtje door te halen voor een tentamen (ik ben benieuwd of er frikadellen zijn die dat daadwerkelijk doen). Nu ik een beetje geacclimatiseerd ben, zitten de colleges eraan te komen. Ik ben benieuwd of ze me wat dingen kunnen bijbrengen. De UiA is een jonge universiteit: pas sinds september 2007 mag deze school zichzelf een universiteit noemen. Daarvoor was het jarenlang een hogeschool en tijdelijk een university college. Ik weet dus niet echt wat ik van het niveau moet verwachten en ook niet van de mate waarin hier op academische wijze wordt gewerkt. Ik heb mijn twijfels daarover, omdat hier zelfs een of andere sportopleiding tot studie van universitair niveau is gebombardeerd. Dat is natuurlijk een universiteit onwaardig. Volgende week begin ik ook met een cursus Noors en dat lijkt me heel leuk.

Vanavond ga ik bowlen, morgen moet ik een TBC-test ondergaan en zaterdag dus die underground-party in de kelder van m’n flat. Tussendoor hoef ik me geen moment te vervelen want er zijn nog genoeg dingen die gedaan moeten worden. Zodra ik iets boeiends te vertellen heb horen jullie van me.

Ha det!