En måned for å gå
Door: Martijn
Blijf op de hoogte en volg Martijn
09 Mei 2009 | Noorwegen, Kristiansand
In mei leggen alle vogels een ei. Kristiansand wordt geterroriseerd door bronstige meeuwen met elk een eigen oorverdovende lokroep. Toch is mei een leuke maand; we hebben de eerste hittegolf achter de rug, het is namelijk enkele dagen achter elkaar 15 graden Celsius geworden. Ik zweette me dus meerdere eieren uit. Lekker zegg!! Het is een tijdje geleden dat ik iets voor m’n weblog heb geschreven en dat heeft een reden, namelijk dat ik niet veel bijzonders te vertellen had. Ook nu is het maar de vraag of dat zo is, maar ik zal mijn schrijfcapaciteiten in de strijd gooien om er een aardig stukje proza van te maken.
Laat ik beginnen met het vervolg van de Francois-soap. Francois, de man die met zijn Franse vrienden in de loop van de tijd een krachtige separatistische beweging heeft opgezet. Zijn vrienden noemen hem Frizouilles of Friz; vrij vertaald betekent dat ‘krullenkutje’. Ik heb besloten om hem voortaan Frits te noemen. Echter, hij is niet de enige die te kampen heeft met bijnamen. Zo werd ik onlangs in de kroeg Gerard genoemd door menig bevlogen Fransman (zoals alleen Fransen het kunnen uitspreken). Geen idee waar ze dat vandaan halen! Overigens was Francois nog geen week na mijn vorige berichtje samen met zijn Alice. Veel moeite heb ik daar dus niet voor hoeven doen.
Vorige week was het de beurt aan Nederland om zich te presenteren bij de International Pub. Bart en ik waren vastbesloten om de kroeg volledig weg te blazen met onze presentatie en dat is aardig gelukt. Met de nodige humor hebben we het enthousiaste publiek onder andere verteld over de kansloze actie van Nederland om New Amsterdam te ruilen tegen Suriname, over de strijd tegen het water (mij op het lijf geschreven) en over de dolle Franse meid die ons met een paddoverbod heeft opgezadeld. De petje-op-petje-af-quiz was een daverend succes en alles kwam tot een climax dankzij de spannende spijkerpoep-finale. De titel ‘beste presentatie van het jaar’ – uitgereikt tijdens het afscheidsdiner – kon ons niet meer ontgaan, zij het dat die prijs niet bleek te bestaan. Andere – wel uitgereikte – titels waren helaas ook niet aan Bart en/of mij besteed. De prijs voor ‘beste casanova’ ging naar een Spanjaard die hier nog geen meid heeft versierd en voor wie het de hoogste tijd is om uit de kast te komen. Een ander voorbeeld is de prijs voor ‘beste party animal’: deze ging naar een jongen die welgeteld drie keer op stap is geweest. Ironische humor kennen ze in dit land dus wel.
De tentamens staan voor de deur en ik zie ze met vertrouwen tegemoet. Maar voordat het zover is, staat er nog een topweekend te wachten. Te beginnen met het Eurovisie Songfestival op 16 mei; in dit land is dat een groot evenement. Als Noorwegen tot de finale komt, gaat het de finale winnen, let op m’n woorden. Zondag 17 mei is de Noorse nationale feestdag en dan gaat het he-le-maal los hier, heb ik me laten vertellen. Tussen de tentamens door ga ik nog een dagtripje maken naar Kjerag. Daar zit een grote kei tussen twee kliffen van duizend meter hoog geklemd en dat schijnt de moeite waard te zijn.
Mijn terugkeer naar Nederland komt steeds dichterbij. Dat betekent dat ik mijn conditie op peil probeer te houden, zo niet te verbeteren. Op de Brabantse wegen zal ik straks namelijk weer menig robbertje moeten uitvechten met mijn uitgekookte wielermattie’s. Ik was op de goede weg met hardlopen. Echter, vorige week kreeg mijn enkel tijdens een potje voetbal een aanslag te verduren van een Britse rugbyer. Intensief hardlopen zit er voorlopig dus niet in. Fietsen kan wel. Aanstaande maandag ga ik met Bart een eenmalige fietstocht maken à zeventig kilometer. Puur om die benen even te testen en om Bart te laten sterven in mijn wiel!
Genoeg gezever voor nu. Ik laat kort voor m’n vertrek nog wel iets van me horen. Vergeet niet te stemmen voor het Europees Parlement!
Europeaan in hart en nieren,
Martijn
Laat ik beginnen met het vervolg van de Francois-soap. Francois, de man die met zijn Franse vrienden in de loop van de tijd een krachtige separatistische beweging heeft opgezet. Zijn vrienden noemen hem Frizouilles of Friz; vrij vertaald betekent dat ‘krullenkutje’. Ik heb besloten om hem voortaan Frits te noemen. Echter, hij is niet de enige die te kampen heeft met bijnamen. Zo werd ik onlangs in de kroeg Gerard genoemd door menig bevlogen Fransman (zoals alleen Fransen het kunnen uitspreken). Geen idee waar ze dat vandaan halen! Overigens was Francois nog geen week na mijn vorige berichtje samen met zijn Alice. Veel moeite heb ik daar dus niet voor hoeven doen.
Vorige week was het de beurt aan Nederland om zich te presenteren bij de International Pub. Bart en ik waren vastbesloten om de kroeg volledig weg te blazen met onze presentatie en dat is aardig gelukt. Met de nodige humor hebben we het enthousiaste publiek onder andere verteld over de kansloze actie van Nederland om New Amsterdam te ruilen tegen Suriname, over de strijd tegen het water (mij op het lijf geschreven) en over de dolle Franse meid die ons met een paddoverbod heeft opgezadeld. De petje-op-petje-af-quiz was een daverend succes en alles kwam tot een climax dankzij de spannende spijkerpoep-finale. De titel ‘beste presentatie van het jaar’ – uitgereikt tijdens het afscheidsdiner – kon ons niet meer ontgaan, zij het dat die prijs niet bleek te bestaan. Andere – wel uitgereikte – titels waren helaas ook niet aan Bart en/of mij besteed. De prijs voor ‘beste casanova’ ging naar een Spanjaard die hier nog geen meid heeft versierd en voor wie het de hoogste tijd is om uit de kast te komen. Een ander voorbeeld is de prijs voor ‘beste party animal’: deze ging naar een jongen die welgeteld drie keer op stap is geweest. Ironische humor kennen ze in dit land dus wel.
De tentamens staan voor de deur en ik zie ze met vertrouwen tegemoet. Maar voordat het zover is, staat er nog een topweekend te wachten. Te beginnen met het Eurovisie Songfestival op 16 mei; in dit land is dat een groot evenement. Als Noorwegen tot de finale komt, gaat het de finale winnen, let op m’n woorden. Zondag 17 mei is de Noorse nationale feestdag en dan gaat het he-le-maal los hier, heb ik me laten vertellen. Tussen de tentamens door ga ik nog een dagtripje maken naar Kjerag. Daar zit een grote kei tussen twee kliffen van duizend meter hoog geklemd en dat schijnt de moeite waard te zijn.
Mijn terugkeer naar Nederland komt steeds dichterbij. Dat betekent dat ik mijn conditie op peil probeer te houden, zo niet te verbeteren. Op de Brabantse wegen zal ik straks namelijk weer menig robbertje moeten uitvechten met mijn uitgekookte wielermattie’s. Ik was op de goede weg met hardlopen. Echter, vorige week kreeg mijn enkel tijdens een potje voetbal een aanslag te verduren van een Britse rugbyer. Intensief hardlopen zit er voorlopig dus niet in. Fietsen kan wel. Aanstaande maandag ga ik met Bart een eenmalige fietstocht maken à zeventig kilometer. Puur om die benen even te testen en om Bart te laten sterven in mijn wiel!
Genoeg gezever voor nu. Ik laat kort voor m’n vertrek nog wel iets van me horen. Vergeet niet te stemmen voor het Europees Parlement!
Europeaan in hart en nieren,
Martijn
-
09 Mei 2009 - 15:19
Mijobe:
Spreken ze het uit als 'Zjiroar'? -
09 Mei 2009 - 17:33
Paul Smeulders:
Ga je zelf ook stemmen voor het EP? -
10 Mei 2009 - 15:28
Mama&papa:
We zijn weer goed op de hoogte,na het lezen van je verhaal.En flink trainen maandag want anders moet je Boonen nog achterna(drugs),haha wat een sukkel!Nog 29 dagen en dan zullen we op Schiphol staan.Op naar het laatste verhaal,daag. -
12 Mei 2009 - 21:12
Tom Boonen:
Amai, 3x is scheepsrecht zegt men in Vlaanderen. Het valt ook niet mee om altijd maar in een glazen huis te leven en altijd maar te trainen om die witte lijn als eerste te passeren. En als de boog dan iets minder gespannen staat na het winnen van zo'n wedstrijd, waar al mijn tegenstanders op de grond zijn gevallen, trek ik de lijn soms iets te ver waardoor ik een black out krijg. Ik probeer mezelf dan weer in balans te krijgen door wat van het witte goud te nemen. Dat is peanuts vergeleken met de verzoring die ik voor een normale wedstrijd krijg. VDB (God) is het met mij eens.
Bovendien gaat die Martijn van den Hurk serieuze kartouche krijgen van die de Munk he. Die gaat hem nog zomaar niet eraf krijgen zeg ik u. Maar ik ga dit afronden, de voorbereiding voor mn eerste grote ronde dit jaar (De Vuelta) gaat beginnen.
Groetjes Tommeke -
30 Mei 2009 - 19:21
Ellen En Bas:
hai martijn! daar ben ik dan na vijf maanden, moeizaam verkregen bericht. fea wordt al een beetje nervy... ik heb regelmatig je verslagen gelezen, wat een leuke studietijd heb jij abroad. je gaat je francoitjes wel missen denk ik. het zal wel even wennen zijn , terug in nederland. erg vol hier!jij bent natuurlijk helemaal vol gezonde frisse lucht. zo, nu komt bas even aan het woord. tot gauw dan!
Hoi Martijn, bedankt voor de winderige kaart uit Kristiansand. Hier begint de zomer echt toe te slaan dus het wordt tijd dat je weer terug naar huis komt. Maar nu kun je de nachtjes tellen, anders doet Fea dat wel. Je weet het nog niet maar ik heb van de hele familie een fiets gekregen van mijn verjaardag, een Gazelle Tour de France met 7 versnelling derailleur alluframe, 17 jaar oud, 0 km op de klok (geen tourfiets natuurlijk). Je komt hem maar eens snel uitproberen en het bier staat koud! Tot dan groetjes Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
