Fea op bezoek en de lente breekt door

Donderdag 26 maart was haar finest moment dan eindelijk aangebroken. De vrouw die ik achterliet voor regen, duur bier en blonde vrouwen waar ik niet op val, degene die misschien wel het meest opzag tegen mijn vertrek, mocht in het vliegtuig stappen. Tegen het middaguur zette mooie Fea voet op Noorse bodem! Het was een vrolijk weerzien onder een – zoals Noorwegen betaamt – grijs wolkendek. Onder erbarmelijke weeromstandigheden heb ik haar die middag het stadscentrum laten zien. ‘s Avonds was het stampen geblazen in een nieuwe, spotgoedkope studentenclub. Zó goedkoop, dat je het bier daar zelf niet van kan brouwen (bij wijze van spreken). We hebben het weekend doorgebracht in Stavanger, de vierde stad van Noorwegen, gelegen aan de westkust. Stavanger is een heel leuke stad met veel winkels en uitgaansgelegenheden. Zondag hebben we een boottocht gemaakt naar het Lysefjord, één van de bekendste en mooiste fjorden van het land. Het weekend vloog voorbij en er volgde een volledig verregende maandag.

Dinsdag brak zowaar de zon door en zijn we naar de mooie dierentuin van Kristiansand gegaan. Insiders weten dat dit geheel volgens traditie is in onze relatie. Onze allereerste date was nota bene in Artis en dat moet je natuurlijk koesteren. In de dierentuin werd Fea versierd door een lesbische orang oetan en werden we aangevallen door een terroristisch ganzenpaar, maar dat kon ons niet uit elkaar drijven. ’s Avonds zijn we naar het maandelijkse evenement ‘International Pub’ gegaan, alwaar verschillende internationals hun landen presenteerden. Ditmaal was het onder andere de beurt aan de Fransen en dat hebben we geweten; het was een lesje chauvinisme met mijn roomie Francois aan het roer als onnavolgbare MC.

Even tussendoor: dames opgelet, Francois is weer vrijgezel! Kortom, hij is “single and ready to mingle” (Boy Young Bless, 2006; Steyn de Haas, 2006). Hij heeft ondervonden dat ‘ie niet bestand is tegen een paar maanden zonder zijn meid: hij kijkt hier zijn ogen uit en is volgens mij al sinds het begin van het semester heimelijk verliefd op de Franse Alice. Als vrijgezel kan hij weer gaan en staan waar hij wil, al houdt hij de boot een beetje af om sociaal wenselijke redenen. Dat is natuurlijk onzin en ik heb er nu een dagtaak van gemaakt om hem over die drempel te krijgen.

Woensdag heb ik met Fea van de zon genoten, gewandeld en geshopt. Donderdag was het weekje samen alweer ten einde en vloog ze terug naar Amsterdam. Het waren zeven superleuke dagen en ik denk dat ze met een gerust hart naar Nederland is teruggekeerd en de resterende weken moeiteloos uitzingt: ze heeft gezien dat ik hier prima op m’n plek zit, dat ik nog altijd over een uitstekend wielrennersgewicht beschik en dat ik (vanzelfsprekend) hondstrouw ben gebleven. Voor dat laatste gaan alle credits natuurlijk naar het feit dat onze relatie staat als een huis. Ik kan hierbij heel nare grappen maken over huizen in Midden-Italië, maar dat zou erg ongepast zijn. Bovendien heb ik de media niet zo goed onder controle als Meneer Berlusconi, die zijn onhandige opmerkingen eenvoudig teniet kan doen.

Inmiddels is het voelbaar lente. De laatste tijd is het aanmerkelijk prettiger weer, zij het dat het altijd een aantal graden kouder is dan in Nederland. Maar ik ben gewend aan iets lagere temperaturen dus ik vind het buiten al snel warm aanvoelen. Ik ben niet de enige; de hele stad ontwaakt uit haar winterslaap en dat is een wereld van verschil met het doodse Kristiansand tijdens het winterseizoen.

Aangezien het Pasen is en dit deel van het land onder de noemer ‘christelijk’ valt, ligt de economie op dit moment op z’n gat. Rondom Pasen is het vijf dagen lang onmogelijk producten te kopen waar meer dan zes procent alcohol in zit. Supermarkten zijn bovendien een paar dagen meer dicht dan we in Nederland gewend zijn, met als gevolg dat mensen rantsoen hebben ingeslagen alsof een oorlog op uitbreken staat. Anders dan in Nederland was afgelopen week praktisch iedereen vrij. In dezelfde week vond een voetbalwedstrijd plaats tussen de plaatselijke profclub IK Start en het machtige Rosenborg (alleen al de laatste twintig jaar vijftienvoudig kampioen). Ik besloot mijn principes opzij te zetten en de wedstrijd in het stadion te bekijken, op steenworp afstand van m’n kamer. De thuisploeg verloor op knullige wijze en ik zag daarmee hele Paasvakanties instorten bij Start-supporters. Dat vond ik heel sneu. Die mensen zouden iets beter moeten beseffen dat het maar een spelletje is.

De komende tijd ga ik de studie maar weer eens oppakken, dat mag wel na een dikke maand verzaken. Het scheelt een hoop dat het geen moeilijke inhaalslag gaat worden; het niveau is niet echt hoog. Niet dat ik in Nijmegen altijd op de toppen van m’n kunnen heb gestudeerd – integendeel – maar hier is het gewoon makkelijker. Echter, belangrijker is dat het leuk is wat je doet en ik kan niet anders zeggen: politicologie is cool!

Houd me op de hoogte van de ontwikkelingen daar. Ik ben niet vies van roddel en achterklap, donderdag- dan wel zaterdagavondescalaties en zwangerschapsperikelen.

Ha det bra!